Aan alle Nederlandse bofkonten

Vorige week bezochten Steven en ik het irrigatieproject van Serve Kenya in Kamarandi. "Uncle Sammy", een goede vriend van Steven en de stichting, nam ons in zijn auto mee naar Kamarandi (tevens zijn geboorteplaats). Soms besef je opeens weer hoe ontzettend je boft met alle zaken die ondertussen vanzelfsprekend zijn...

Na een urenlange rit over Keniaanse "snelwegen" (die zijn voorzien van de meest absurde speedbumps) reed Uncle Sammy een off road weg op. "Nu zijn we er bijna" hoor ik mezelf nog denken. Nou, niet dus. Terwijl ik de snelheidswijzer van de auto rond de 10 km p/u zag hangen, werden we door elkaar geslingerd over 's werelds goedkoopste achtbaan. De reis offroad weg bleek (vooral in DAT tempo) erg lang te duren.
Eindelijk reden we door Kamarandi, een weggetje met wat huisjes/krotten erlangs. Het huis van Uncle Sammy was nog een paar km verder. We kwamen aan bij zijn huis, een stenen gebouwtje dat duidelijk tot de mooiste gebouwen in de wijde omtrek behoorde. Uncle Sammy woont al jaren in een suburb van Nairobi maar hij gaat nog vaak terug naar Kamarandi en onderhoudt daar zijn huis (incl. oud vadertje).

Wij waren doodop. En tegelijkertijd liet ik alle indrukken op mij inwerken.. De "primitieve" levensstandaard van deze mensen is best even wennen voor een verwende bofkont als ik. Gelukkig waren wij zo moe dat we na een "douche" (aka afwasteiltje over je heen gooien) al snel in slaap vielen in onze kamer (incl. vleermuizen).

De volgende ochtend waren we vroeg op om de boeren van het irrigatieproject te helpen met de heraansluiting van de waterpomp (Kijk voor meer info over het irrigatieproject op www.servekenya.nl). We spraken de boeren, heel vriendelijke mannen die ondanks hun arme context een hoopvol bestaan leven. Het maakte grote indruk op mij om te zien dat wij ons als Nederlanders vaak druk maken over vanalles en nog wat, terwijl deze mensen enkel met 1 ding bezig (kunnen) zijn: zorgen voor eten voor hun familie.

Waar veel Nederlanders (mijzelf incl.) klagen over weer, de NS, files, politiek en alles wat los en vast zit, leven deze mensen in een land waar ze nog niet eens dromen van onze verwende situatie.
Wat een relativerende trip!

Ondertussen zit Steven sinds vanavond in Angurai, het andere dorp met Serve Kenya projecten. Hij ontmoet daar de lokale ondernemers en projectleiders voor evaluatie. Op vrijdag maakt hij de 8 uur lange reis terug naar Nairobi. Ik blijf deze week in de luxe van ons gastgezin..:)

Groetjes uit het altijd zonnige Nairobi!