becoming one of them

Zo. De eerste 10 dagen zitten erop. Ondertussen woon ik in ‘Moregloed’, een wijk in Pretoria. De twee kleine koters zijn ingeruild voor Carmen, m’n huisgenootje van in de twintig, die hartstikke leuk, opgeruimd, gezellig etc. is:). Nu voelt het een beetje alsof ik m’n plekje heb om bij te komen van alle indrukken en de drukke dagen. De huurauto heeft nog steeds een prachtige deuk, en moet nog worden ingeruild. Het tempo van dit soort praktische zaken ligt hier in het Zuidelijk halfront beduidend lager dan in Nederland..

Het werken in de Brooklyn campus (een kerk die onderdeel uitmaakt van de overkoepelende ‘Doxa Deo kerk’) begint te wennen. Ik wordt bij een heleboel projecten en dingen betrokken, dus dat is hartstikke leerzaam. De werkweek bestaat uit 6 dagen, maar dat vind ik helemaal prima. De meer tijd ik werk, de minder tijd ik heb om thuis te missen.. Ondanks alles wat op me afkomt en ondanks het lekkere weer (jaja, ik heb zelfs al een beetje kleur:)), heb ik thuis nog nooit zo gemist. De eerste dagen bleef het nog bij het missen van vrienden en familie, maar vannacht heb ik zelfs over de Albert Heijn gedroomd.

Mijn gemis en “problemen” werden vandaag wel even flink gerelativeerd. Ik ben in de sloppenwijken geweest, waar ik mee heb gelopen met een project dat kansarme vrouwen van werk voorziet. Het was supertof om te zien hoe de vrouwen aan de ene kant aan werk worden geholpen, en aan de andere kant geestelijk worden opgebouwd. Tussen het maken van tassen door begint één vrouw te zingen, vervolgens komen ze allemaal in een kring staan en zingen ze worship liedjes. Daarna legt iemand een Bijbelgedeelte uit en bidden ze samen. Heel tof! Ik kwam “thuis” en werd me wel echt bewust dat mijn problemen/uitdagingen/heimwee niks voorstelt met wat sommige andere mensen meemaken.

Wat ook een indruk op me heeft gemaakt is de manier waarop in de Brooklyn Campus de zondagsschool te werk gaat. De kinderen hebben een geheel eigen dienst, waarin ze samen God aanbidden, luisteren naar een “preekje” en samen luisteren naar Gods stem. Het is prachtig om te zien dat die kids zo enthousiast zijn over hun relatie met God, over wie God is en wat God doet.

Al met al wordt ik hier uitgedaagd, niet alleen in het werk wat ik moet doen, maar ook in de houding die ik mezelf moet zien te geven. Ik heb zoveel zin in 17 april. Maar tegelijkertijd weet ik dat dit een periode is waarin ik veel leer, doorzettingsvermogen oefen, en waarin ik dichter naar God toegroei.

Gods zegen allemaal!